انواع چسب ها:

در مطلب زیر قصد داریم به بررسی تاریخچه چسب و بررسی برخی از انواع چسب ها بپردازیم:

از گذشته تا کنون ساخت چسب و نیاز و مصرف آن مورد توجه عموم بوده است. در گذشته، از قیر و یا صمغ درختان به جای چسب برای رفع نیازهای خود استفاده می‌کردند. 

در قرن های گذشته و همچنین قرن 19 انواع چسب‌ها از منشاء حیوانی و یا گیاهی بدست می آمدند.

چسب‌های حیوانی بطور عمده بر مبنای کلوژن مامالیام Mammaliam بودند که پروتئین اصلی پوست ، استخوان و رگ و پی است و چسب‌های گیاهی از نشاسته و دکسترین دانه‌های گندم ، سیب زمینی و برنج تهیه می‌شدند.

 

کاربردهای متنوع چسب‌

از قرن 19 بتدریج با پیدایش چسب‌های سنتتیک ساخته شده در صنعت پلیمر ، چسب‌های سنتی و گیاهی و حیوانی از رده خارج شده است.

امروزه با پیشرفت های حاصله صنعت چسب به صورت گسترده ای در حال رشد می‌باشد و تعداد محدودی وسایل مدرن ساخت بشر وجود دارد که از چسب در آنها استفاده نشود.

در اتصالات اغلب وسایل از یک جعبه بسیار ساده غلات گرفته تا هواپیمای پیشرفته بوئینگ 747از چسب استفاده شده است.

اکنون چسب‌ها نه تنها برای مواردی که بایستی چسبانده شوند، بلکه کاربردهایی برای موادی از قبیل جوهر تحریر ، رنگها و سایر سطوح پوششی ، وسایل بتونه کاری و وجوه میانی در مواد ترکیبی از قبیل فولاد یا بافت پارچه، در تایرهای لاستیکی و شیشه‌ یا الیاف در پلاستیک‌ها ضروری هستند.

 

مواد تشکیل دهنده چسب‌ها

مواد پلیمری
تمامی چسب ها حاوی پلیمر هستند یا پلیمرها در حین سخت شدن چسب‌ها بوسیله واکنش شیمیایی پلیمر شدن افزایشی یا پلیمر شدن تراکمی حاصل می‌شوند.

پلیمرها به چسب‌ها قدرت چسبندگی می‌دهند.

جالب است بدانید که پلیمرها در دماهای بالا روان می‌گردند و در حلال‌های مناسب حل می‌گردند.

خاصیت روان شدن آنها در چسب‌های حرارتی و خاصیت حل شوندگی آنها در انواع چسب ها بر پایه حلال ، یک امر اساسی می‌باشد.

دیگر افزودنی ها

انواع چسب‌ ها، علاوه بر مواد پلیمری دارای افزودنیهای دیگری نیز هستند:

مواد پایدار کننده در برابر تخریب توسط اکسیژن و UV.

مواد نرم کننده که قابلیت انعظاف را افزایش می‌دهد و دمای تبدیل شیشه‌ای (Tg ) را کاهش می‌دهد.

 

مواد پر کننده معدنی که میزان انقباض در سخت شدن را کاهش می‌دهد و خواص روان شدن را قبل از سخت شدن تغییر می‌دهد و خواص مکانیکی نهایی را بهبود می‌بخشد.

مواد تغلیظ کننده.

معرف های جفت کننده سیلانی.

تئوریهای چسبندگی
درباره چسبندگی شش تئوری وجود دارد که عبارتند از:

تئوری جذب فیزیکی
جذب فیزیکی شامل نیروهای وان‌دروالسی در بین سطوح می‌باشد که در بر گیرنده جاذبه‌های بین دو قطبی‌های دائم و دو قطبی القایی و نیروهای لاندن می‌باشد.

تئوری جذب شیمیایی

تئوری پیوند شیمیایی در مورد چسبندگی ، بر اساس تشکیل پیوندهای کووالانسی ، یونی و هیدروژنی بین سطح می‌باشد.

 مدارکی مبنی بر اینکه پیوندهای کووالانسی با عوامل جفت کنندگی سیلانی تشکیل می‌شود، وجود دارد و ممکن است که چسب‌ها شامل گروههای هیدروکسی یا آمین باشند که با اتم‌های هیدروژن فعال از قبیل گروههای هیدروکسیل ، اگر چوب یا کاغذ اجزا مورد عمل باشند، پیوند هیدروژنی ایجاد می‌کنند.

تئوری نفوذ

تئوری نفوذ این دیدگاه را مطرح می‌کند که پلیمرها هنگام تماس ممکن است در همدیگر نفوذ کنند.

بنابراین مرز درونی سرانجام برداشته می‌شود و نفوذ پلیمرها در صورتی اتفاق می‌افتد که زنجیرهای متحرک و سازگار باشند.

به عبارت دیگر ، دما باید از دمای تبدیل شیشه‌ای بالاتر رود.

تئوری الکتروستاتیک

تئوری الکتروستاتیک، از این طرح الهام گرفته است که زمانی که هر دو فلز در تماس با یکدیگر باشند، الکترون‌ها از یکی به دیگری منتقل می‌شوند و بنابراین یک لایه مضاعف الکتریکی تشکیل می‌گردد که نیروی جذب را نشان می‌دهد.

چون پلیمرها، نارسانا هستند، مشکل به نظر می‌رسد که این تئوری برای چسب‌ها کاربرد داشته باشد.